9. Zorg en welzijn

Het zorgsysteem wordt de afgelopen decennia gekenmerkt door een groeiende ontoegankelijkheid. Deze groeiende ontoegankelijkheid wordt gedreven door de marktmechanismen die kenmerkend zijn voor het kapitalisme. De vermarkting van de zorg heeft enkel geleid tot alsmaar groter wordende verspillingen in de vorm van groeiende marketingbudgetten en een uitdijende bureaucratie. Als Socialisten 010 eisen wij niks minder dan volledige toegankelijkheid voor iedereen bij alle zorginstanties. De zorg dient toegankelijker en democratischer te worden ten bate van de zorgwerkers en patiënten, zelfverrijkende bureaucratische bestuurders hebben geen plek in de zorg.

Welzijn bestaat niet enkel uit lichamelijke zorg, het is lekker in je vel zitten, je goed voelen. Onder het kapitalisme worden mensen vervreemd van hun eigen arbeid, mensen worden tot consumenten en werknemers gemaakt in plaats van mensen. Dit heeft er mede toe geleid dat veel mensen last hebben van mentale gezondheidsproblemen. Vrijwel in alle levensfasen gaan steeds meer mensen gebukt onder stoornissen als depressie, burn-out of angst.

Als Socialisten 010 willen we investeren in de wijken en zorgen dat mensen elkaar weer ontmoeten in de buurtcentra. We investeren in de lokale (sport)verenigingen en zorgen dat deze toegankelijk zijn voor iedereen. Wij willen een stad waar mensen de ruimte hebben om samen te werken en elkaar te steunen, zodat men zowel mentaal als fysiek gezond kan worden.

Het systeem van aanbesteding voor welzijn werkt commercialisering in de hand. Om welzijn meer te laten aansluiten bij een behoefte van een wijk is dus meer invloed van de betrokken bewoners noodzakelijk. Socialisten 010 kiest daarom voor een ander systeem.

• Gemeentelijk zorgfonds. Financiering van de gezondheidszorg is geen taak voor verzekeringsmaatschappijen; de in 1948 door socialisten ingestelde National Health Service in Groot-Brittannië laat zien dat het ook heel anders kan. Zolang er geen nationaal zorgfonds is richten wij een lokaal zorgfonds op. Dit vergoedt alle zorg met een wetenschappelijk bewezen nut, inclusief de tandarts en fysiotherapeut. We streven ernaar dit te realiseren zonder eigen bijdrage of eigen risico, op zijn minst voor minima.
• Sportverenigingen. Gezondheid begint bij de mogelijkheid tot gezond gedrag. Daarom maken we het goedkoper om lid te zijn van een sportvereniging, en voor de minima maken we dit gratis.
• De GGD. Er is veel te lang bezuinigd op de GGD en daarmee op de gezondheid van Rotterdammers. Daarom investeren wij ruimschoots in de GGD en ondersteunen wij hen waar mogelijk.
• De GGZ. Hetzelfde geldt voor de GGZ. Geestelijke gezondheid moet toegankelijker worden en het stigma rondom het thema moet weggenomen worden, zodat men eerder de stap om hulp te vragen zal maken. De wachtlijsten zijn te lang. Het moet duidelijker worden waar men terecht kan. Huisartsen moeten hierin beter gesteund worden.
• Voorbereid zijn. We bereiden ons voor op de mogelijkheid van een nieuwe/voortdurende pandemie. Er komt een extra ziekenhuis in de regio waar voldoende lege bedden zijn om in geval van nood mensen zorg te bieden.
• Publieke thuiszorg. Particuliere bedrijven met winstoogmerk die thuiszorg bieden hebben geen plek in Rotterdam. We richten een publieke thuiszorgorganisatie op, onder gedeelde democratische controle van de gemeente en de betrokkenen.
• Jeugdzorg. Het onderbrengen van de jeugdzorg bij de gemeenten ging gepaard met grote bezuinigingen van de landelijke overheid. Door weer te investeren in de jeugdzorg dringen we de wachtrijen terug en geven we jongeren de zorg die ze verdienen.
• Open jeugdzorg. We stoppen met de gesloten jeugdzorg en onderzoeken samen met belangenorganisaties van deze jongeren naar goede oplossingen. Op dit moment krijgen jongeren er vaak alleen maar klachten bij wanneer zij in de gesloten jeugdzorg terecht komen, dat moet anders.
• Eigen bijdrage. Wij zijn tegen invoering van een eigen bijdrage, waardoor gezinnen voor een deel zelf de kosten van de jeugdhulp gaan betalen. Het is onacceptabel om minder geld van het Rijk te krijgen en daar de inwoners voor te laten opdraaien.
• Buurthuizen. Iedere wijk dient een eigen buurthuis te hebben, gefinancierd door de gemeente. Het onderhoud en gebruik ervan komt onder de democratische controle van de wijk.
• Amateur-sportverenigingen steunen we zoveel als mogelijk als gemeente, zowel financieel als logistiek.
• Sportvoorzieningen. De gemeente investeert in meer publiek toegankelijke sportvoorzieningen, de financiële barrières om te sporten gaan we zoveel als mogelijk tegen.
• Transzorg. De transgenderzorg moet gedecentraliseerd worden, dat maken we ook duidelijk aan het Rijk. Er komt een publieke genderkliniek in de gemeente, waar passende zorg wordt gegeven aan transgender personen. Ook geestelijke transgenderzorg moet weer toegankelijk worden binnen de gemeente. Deze zorg wordt gegeven op basis van ‘informed consent’ en met meer zelfbeschikking. De wachtlijsten bij deze genderkliniek mogen niet langer zijn dan 6 weken.
• Democratische zorg. We streven ernaar de zorg in Rotterdam zo democratisch en laagdrempelig mogelijk te organiseren, zonder grote administratieve bestuurslagen en private constructies. Het welzijnswerk wordt niet aanbesteed. Opbouwwerk en welzijnsinstellingen werken voor de buurt en kunnen hun werk alleen goed doen als ze geworteld zijn in de wijk.
• Buurtmaatschappelijk werk moet direct bereikbaar zijn voor bewoners en professionals. Buurtbemiddeling moet in elke wijk beschikbaar zijn. Bij welzijn wordt eerst gekeken wat er al aan goede lokale initiatieven in de wijk zijn.
• Bewoner inspraak. Actieve bewoners, buurt- en straatgroepen en bewonersorganisaties krijgen volop gelegenheid mee te beslissen over wat er in de Rotterdamse wijken gebeurt. In iedere wijk blijft structureel een budget beschikbaar voor bewonersinitiatieven van onderop, en daarnaast krijgen bewoners zo veel mogelijk zeggenschap over de reguliere budgetten voor investeringen in de wijk, bijvoorbeeld via wijkraden of co-creaties.
• Voorzieningen in bereik. Voor een levendige en leefbare wijk zijn bereikbare voorzieningen van groot belang: bibliotheken, leeszalen, oefenruimtes, kunst en cultuur, sport, welzijn en zorg. De wijkactieplannen worden samen met zoveel mogelijk bewoners opgesteld.
• Dakloosheid. Iedereen heeft recht op minimaal bed, bad en brood. Dat betekent: zorgen voor voldoende dag- en nachtopvang en 24-uursopvang en meer investeren in zorgnetwerken en nazorg. De regiobinding – het idee dat alleen ’Rotterdamse daklozen’ hier mogen slapen – wordt afgeschaft. Daarnaast wordt de nachtopvang altijd helemaal gratis, zodat niemand meer door geldgebrek buiten hoeft te slapen.
• Dokloosheidsboetes. Dak- en thuislozen krijgen vaak boetes voor ‘overtredingen’ als buiten slapen of plassen. Deze boetes maken het voor dak- en thuislozen vaak extra lastig om hun leven weer op de rails te krijgen als ze eenmaal weer een dak boven hun hoofd hebben. De politie stopt met het bonnen schrijven voor ‘overtredingen’ die inherent zijn aan het dakloos zijn en begeleidt dak- en thuislozen naar de opvang. Het bedelverbod wordt afgeschaft.
• Buiten slapen. We heffen het verbod op buiten slapen op. Iedereen heeft recht op een goede nachtrust, ook als je geen vaste verblijfplaats hebt. Overlast van bijvoorbeeld rommel of luidruchtige campers in woonwijken kan al met bestaande wetgeving worden aangepakt.
• Vijandige architectuur. Op dit moment kent Rotterdam nog veel “vijandige infrastructuur”; stoelen of bankjes die expres oncomfortabel zijn gemaakt om daklozen te weren. Als het aan ons ligt slopen we deze vijandige bouwwerken de stad uit en stellen we comfort centraal, in het belang van iedere Rotterdammer, dak- of thuisloos of niet.